Hakan Uygun YazÄ±yor

Pardus... ÃzgÃ¼rlÃ¼k Ä°Ã§in...

<

Ben bunu hep yapıyorum. Bir işi eksik ama basitçe yapmak varken oturup o işin en bütün ve eksiksiz halini tasarlıyor ya da tasarlamaya çalışıyor sonrada altından kalkamıyacağım kadar büyük bir şeyle karşı karşıya kalıp ne yapacağımı şaşırıyorum. Ben bunu hep yapıyorum. Bir işin artık sarpa sardığını görüp vazgeçmek ya da o an zor gelsede, daha sonra yapılacaklar karşısında basit sayılacak bir hareketi yapmak varken bir şekilde erteleyip sonrada içinden çıkılmaz bir karmaşa ile uğraşıyorum. Durumu ilk farkettiğim zaman harekete geçsem daha az zarar göreceğimi bile bile erteleyebildiğim kadar erteliyor sonra da bunun bedelini ödüyorum. Debelendikçe daha çok batıyorum. Ben bunu hep yapıyorum. Yanlış olmaktan daha çok yapamamış olmaktan hayıflandığım için bir işi yapamıyor olmayı kabullenemeyip tırmalayıp duruyorum. "Ahh! Bunu yanlış yapmışım düzelteyim. Bak! Şunu şöyle değil böyle yapmak lazımmış hadi yapayım." Bu durum kendi başına o kadar kötü değilken yukardakilerle birleşince ölümcül oluyor. Ben bunu hep yapıyorum. Bu huylarımı biliyor ve fakat düzeltemeyip hep aynı şeyleri tekrar ediyorum. Ama bazen sırf yukardakiler gibi davranmamak için kasıp bu seferde tam tersi şeyleri abartabiliyorum. Bu da böyle bir itiraf blogu oldu. Yazılmış yazılmıştır.

<

<0yorum:

<

< <